خورشید زندگی بچه ها کار را زیر و رو کرد - باتسک

به گزارش هنرآنلاین، منتقد روزنامه آنلاین ای وی کلاب در آمریکا در تحلیل و نقدی بر خورشید چنین نوشته است: کن لوچ در کِس، لوک و ژان-پیر داردن در پیمان و فرناندو میرلس و کاتیا لوند در شهر خدا سراغ بازیگران غیر حرفه ای رفتند و بازخوردی بسیار خوب از هنرنمایی ناپخته و شنماینده آنها گرفتند اما سینماگر ایرانی نامزد اسکار از ابتدای حضور در عرصه فیلمسازی این شیوه را در پیش گرفته و آثاری درخشان با بازی نابازیگران نوجوان خلق نموده است.

خورشید داستان نوجوانانی است که در خیابان های تهران با انبوه آسیب ها دست به گریبانند و باید برای رها شدن از شر پدرخوانده ها سراغ یافتن گنج بفرایند. درباره آمار بچه ها کار در جهان و ایران یک آمار درست وجود ندارد اما گفته می گردد کمی کمتر از یک میلیون نوجوان زیر 18 سال در ایران مدرسه نمی فرایند و از میان آنها بیش از 750 هزار نفر در خیابان ها کار می نمایند.

چند نفر از این بچه ها کار در خورشید کنار هم جمع شده اند و همزمان با کوشش برای تامین زندگی خانواده، در زیرزمین یک مدرسه دنبال گنج می گردند. فیلم با صحنه دزدیدن لاستیک یک خودرو لاکچری در مرکز خرید عظیم تهران شروع می گردد و ما با قهرمانان نوجوان داستان به سرکردگی علی (روح الله زمانی) آشنا می شویم که برای گذران زندگی ناچارند دست به هر کاری بزنند.

علی برای اینکه مادر بیمارش را پیش خودش بیاورد، پیشنهاد هاشم (علی نصیریان) را برای به دست آوردن گنج در زیرزمین مدرسه می پذیرد و همراه بچه ها به مدرسه بچه های خورشید می رود. آنجا وقتی پای آقای رفیعی (جواد عزتی) به میان می آید، شاید خیلی ها یاد انجمن شاعران مرده بیفتند؛ جایی که این معلم به استعداد و توانایی هر کدام از بچه های تازه وارد در یک حوزه پی می برد و به یاری آنها می شتابد.

مجیدی می کوشد در هر صحنه روی بخشی از شرایط بچه ها تمرکز کند؛ شرایط نامطلوب و پرخطر تونلی که در زیرزمین مدرسه برای رسیدن به گنج کنده اند و البته خطرهایی که بیرون از مدرسه بچه های افغانستانی را تهدید می نماید. مساله اینجاست که فقر و شرایط بد اجتماعی مساله هایی جهانشمول هستند و می تواند رد پای آنها را در تمام قاره ها و کشورها به گونه ای پیدا کرد.

مجیدی که پیش تر در بچه های آسمان و رنگ خدا هم به موضوع بچه ها و بحران های آنها پرداخته، اینجا در خورشید از بحرانی جهانی سخن می گوید و البته راهکار آن را درون مرزهای ایران جستجو می نماید. در زمانه ای که عظیم ترها می کوشند بچه ها را ابزار رسیدن به اهداف خود قرار دهند، یکی هم چون آقای رفیعی پیدا می گردد که از حق بچه بودن بچه ها دفاع کند.