گفتگوی مهر با جوان معلولی که به موفقیت های جهانی دست پیدا کرد - باتسک

سینا سلمان پور از جمله افرادی است که در عین جوانی و با وجود معلولیت، به جای گوشه گیری و بی تحرکی، وارد جامعه شده و در ورزش کارهای عظیمی انجام داده که مهمترین آن را باید کسب درجه داوری کوراش و قضاوت در مسابقات بین المللی به عنوان اولین داور معلول کوراش جهان نامید.

به همین خاطر خبرنگاران با وی گفتگویی انجام داده است.

با پرتاب کلاب وارد ورزش شدم

سینا سلمان پور هستم، در تاریخ 17 مهرماه 1373 در پایتخت متولد و پیروز شدم از دانشگاه تهران مدرک کارشناسی MBA بگیریم. در 16 سالگی به ورزش روی آورده و با پرتاب کلاب کار خود را شروع کردم، یکسال بعد عنوان قهرمانی کشور را کسب نموده و همان سال به اردوی تیم ملی جهت حضور در بازی های پاراآسیایی اینچئون دعوت شدم.

ورود به کوراش

در رشته دوومیدانی فراز و نشیب های زیادی داشتم، سال 2014 به عنوان کادر اجرایی مسابقات کوراش، به رقابت های ساحلی تایلند اعزام شدم. در جریان این رقابت ها مورد توجه شیخ احمد رئیس شورای المپیک آسیا قرار گرفته و جلساتی را با ایشان داشتم و پس از آن به صورت مستقیم به مسابقات داخل سالن ترکمنستان 2017 دعوت شدم.

اتفاقات فوق جهت جدیدی را برای ادامه فعالیت در ورزش پیش روی من قرارداد. توانایی رشد و پیشرفت در این راه را در خود می دیدم و به همین دلیل وارد ورزش کوراش شدم. در چند تورنمنت بعدی هم تجربیات خوبی در کادر اجرایی کسب کردم. تجربه حضور در مسابقات جهانی کوراش (لرستان) و بازی های داخل سالن ترکمنستان نیز واقعاً عالی بود.

خاطره ای جالب

نکته ای که برای من خیلی جالب بود، فضای باز و عالی بخش بین الملل برای رشد و پیشرفت افراد مانند من است، در مسابقات ساحلی آسیا انعکاس حضور من به عنوان فردی که روی ویلچر در کادر اجرایی کارهای زیادی انجام می دهد، در مجله OCA بازتاب خوبی در جهان داشت. همین موضوع هم باعث شد تا در بازی های 2017 داخل سالن یک ماشین شخصی در اختیار من گذاشتند و فردی که یاری من باشد.

مسئولیت جدید

از سوی رئیس انجمن کوراش ایران به عنوان رئیس کمیسیون جانبازان و معلولان این انجمن منصوب و فعالیت خود را در این زمینه شروع کردم و امیدوارم بتوانم در این بخش برنامه های خوبی را به اجرا بگذارم.

ورود به داوری

در ادامه کار به ورود در بخش داوری و قضاوت تشویق شدم. البته که کار سختی بود. باید اول خودم به این باور می رسیدم که می توانم قضاوت کنم، دوم اینکه ورزشکار و مربی به این باور برسند که یک معلول در حال قضاوت است. اما با کوشش افرادی چون نصیری نژاد و مینوکده دوره های داوری را با پیروزیت گذرانده و برای اولین بار بهمن ماه 1398 با ویلچر داوری کردم و بازخورد بسیار خوبی داشت.

رسیدن به مدارج بالاتر

هدف من در ادامه این است که در کنار حضور در بخش اجرایی مسابقات داخلی و بین المللی کوراش، بخش داوری را نیز پیگیری نموده به مدارج بالاتری برسم تا صندلی بهتری داشته باشم. می خواهم ثابت کنم که می توان با کوشش، پشتکار و توکل به خدا اثرگذار بود. اگر اجازه ندهیم ذهن ما به سمت محدودیت برود، مراتب بالاتر را خواهیم دید. همواره یک موضوع آزارم می داد، چطور من که زندگی سخت تری داشته ام، توانایی کمتری داشته باشم؟

امکانات و توجه

معتقدم اگر معلولان مورد توجه قرار گیرند، امکانات لازم در اختیارشان باشند و البته خودشان به خودباوری لازم برسند، می توانند کارهای عظیم انجام دهند. امیدوارم روزی برسد که معلولان بتوانند در همه بخش های ورزش از جمله کادر اجرایی، برگزاری و داوری حضور داشته باشند.

قانون مهم برای معلولان

شنیدم قرار است قانونی تصویب گردد که هر فدراسیونی باید یک معلول را به عنوان مسئول بخش معلولان انتخاب کند. که در صورت تصویب، این یک پیروزی عظیم برای ماست و می تواند گام مهمی در جهت اثر بخشی این عزیزان باشد.

سخن پایانی

در این جهت سخت و طولانی که به نظرم تازه اول راه هستم، یاری های زیادی داشتم. مهمترین آن حمایت های پدر و مادرم بود و همواره و در سخت ترین روزها کنار بودند. دستشان را می بوسم که اجازه ندادند خودم را ببازم و من را به سمت کوشش و پیشرفت سوق دادند. البته کوشش های نصیری نژاد قابل تقدیر است که بنده را حمایت کرد. ایشان همواره به اندازه یک فرد سالم از من انتظار داشتند و همین سخت گیری ها باعث شد که به خوبی ساخته شوم. همچنین باید تشکر کنم از استاد مینوکده که در بخش داوری خیلی به من یاری کرد.