پیشنهادهایی برای افزایش سهم گردشگری ایران - باتسک

مدیر کل گردشگری منطقه ها آزاد با این تاکید که ایران با وجود ظرفیت های تاریخی، طبیعی و فرهنگی، سهمی کمتر از یک درصد از عایدیهای گردشگری را دارد، برای افزایش بهره وری و سرمایه گذاری این حوزه پرسود برای ایران پیشنهادهایی را ارائه کرد.

در بخشی از یادداشت فرزاد میرزایی قلعه پیشنهادهایی برای افزایش سهم گردشگری ایران مطرح گشته اند:

1- سیاست گذاری در راستای توسعه گردشگری برای همه اقشار عایدیی با رویکرد گردشگری مقرون به صرفه، همه گیر و کارآفرین.

2- اولویت بخشی به همسایگان و بهبود ارتباط با آنها؛ از آنجا که یکی از مؤلفه های مهم در انتخاب یک مقصد برای سفر، بعد مسافت است و معمولاً افراد به مکان ها و مقاصدی سفر می نمایند که زمان رفت و آمد به آن مقصد بخش کمی از طول مدت مسافرت را به خود اختصاص دهد. باید در نظر داشت این گزاره، برنامه ریزی برای جذب گردشگران همسایه و همجوار از اولویت اصلی برخوردار است.

3- فرهنگ سازی برای تقویت نگاه جامعه محلی به گردشگران همسایه؛ یکی از بزرگترین چالش های توسعه گردشگری نوع نگاه جامعه به همسایگان جغرافیایی و مردم این کشورهاست.

4- ایجاد کسب و کارهای متنوع در حوزه گردشگری؛ یکی از مسائل حوزه کسب و کار در ایران و به ویژه حوزه گردشگری تعدد مراکزی است که اخذ مجوز از آنها ضروری است. این تعدد مراکز در بسیاری از موارد مهمترین مانع برای خلاقیت و ایده پردازی در خصوص گردشگری هستند.

5- آسان سازی و بسترسازی برای تبادلات مالی با بازارهای هدف؛ لازم به یادآوری است که یکی از مهمترین مؤلفه هایی که باعث جذابیت سفر به ایران با هدف استفاده از خدمات گوناگون می گردد هزینه های پایین مسافرت است. گفتنی است که این مؤلفه برای همسایگان نسبت به گردشگران دیگر از جذابیت بیشتری برخوردار است. بعلاوه آسان سازی سفر یکی از عواملی است که به صورت مستقیم در گردشگری داخلی اثرگذار است.

با توجه به سطح عایدی سرانه و دهک های مختلف عایدیی در کشور و کشورهای همسایه باید به سمت فراهم کردن بسترهایی رفت که همه اقشار بتوانند به مسافرت بپردازند و این امر در خصوص کشورهای همسایه هم صادق است. از دیگر مسائلی که تاثیر مستقیمی بر سفر به ایران دارد، امکان لازم برای تبادلات مالی راحت و بدون دغدغه است؛ چرا که به دلیل تحریم های بین المللی، بسیاری از گردشگران ورودی، در انتقال ارز به داخل کشور با مشکل روبرو هستند تا آنجا که این عامل به عنوان یکی از محدودیت های سفر به کشور تلقی می گردد.

در این راستا کشور باید با تدابیری مانند پیمان های پولی دوجانبه با کشورهای مختلف یا به وسیله بسترهایی مانند ارزهای دیجیتال، برای رفع کردن این محدودیت گام بردارد.

6- افزایش تسهیلات و امکانات برای سرمایه گذاری داخلی و خارجی در حوزه گردشگری؛ شرایط مالی کشور و روبروه سرمایه گذار با تورم های دوره ای که تأثیر مستقیمی بر رفتار و الگوی سفر گردشگران داخلی و خارجی می گذارد، اضطراب سرمایه گذاری را افزایش می دهد. ضمن اینکه با توجه به توسعه فناوری اطلاعات و کسب و کارهای نوپا (استارت آپ ها) بستر لازم و مشوق های کافی باید برای این جنس از سرمایه گذاری های خرد بیشتر فراهم گردد.

7- اولویت دادن به مردم محلی به وسیله مشارکت در توسعۀ زیست بوم هر منطقه و توزیع عایدیها و البته توسعه تعاونی ها و صندق های مالی در این صنعت است.

8- ایجاد ارتباط چندسویه بین اکوتوریسم، گردشگری تجاری، گردشگری فرهنگی، گردشگری روستایی، گردشگری عشایری، کشاورزی و ژئوتوریسم و گردشگری سلامت.

9- اعمال نشدن محاسبات هزینه و فایده به عنوان ملاک تصمیم گیری در توسعه گردشگری.

10- توسعه و رشد کمی و کیفی خدمات گردشگری به خصوص گردشگری سلامت در منطقه ها مرزی.

11- تشکیل بانک اطلاعات گردشگری در کشور.

12- روایت صحیح از ایران عزیز در بستر پلتفرم های رسانه ای جهان.

13- حمایت جامع و کامل از بخش خصوصی با سیاست های مختلف بخصوص با نظر داشتن تامین معیشت زنجیره خدمات این حوزه.

14- تکمیل و معین هدفمند زنجیره ارزش گردشگری کشور در نگاه بین المللی و تاکید دولت به این مهم با نظر داشتن ماهیت مالی صنعت گردشگری.