درمان دیابت نوع دوم با دارو های غیرانسولینی

به گزارش باتسک، خبرنگاران: بعضی از افرادی که دچار دیابت نوع دوم هستند احتیاج دارند به طور منظم به خودشان انسولین تزریق نمایند تا سطح قند خون شان کنترل گردد. خیلی دیگر از مبتلایان به دیابت نوع دوم نیز می توانند با تغییراتی در سبک زندگی خود و شیوه های تغذیه ای به تنهایی یا در کنار دارو های خوراکی یا تزریقی، بیماری خود را کنترل نمایند.

درمان دیابت نوع دوم با دارو های غیرانسولینی

افرادی که دیابت نوع دوم دارند نسبت به انسولین مقاوم اند. انسولین هورمونی است که باعث می گردد قند از جریان خون به سمت سلول های بدن برود. مقاومت به انسولین سبب می گردد سطح قند خون فرد بسیار بالا برود. در این مطلب به این موضوع می پردازیم که یک فرد مبتلا به دیابت نوع دوم چه زمانی به انسولین احتیاج دارد و چه دارو های دیگری غیر از انسولین می توانند این عارضه را کنترل نمایند.

چه زمانی فرد بیمار به انسولین احتیاج دارد؟

در بدن کسی که دچار دیابت نوع اول است، فراوری انسولین متوقف می گردد و این فرد احتیاج دارد یا از یک پمپ انسولین استفاده کند یا چند بار در روز به خودش هورمون انسولین تزریق کند. برای بیماران دیابت نوع دوم، پزشکان به طور کلی، ابتدا دارو های دیگری را تجویز می نمایند. آن ها در معین فرایند درمان، چند فاکتور را آنالیز می نمایند:

  • سطح قند خون بیمار
  • سابقه درمان قبلی
  • وزن بیمار
  • سن بیمار
  • سابقه پزشکی بیمار
  • سایر عوارض و بیماری های موجود

بیشتر افرادی که دچار دیابت نوع دوم در حد خفیف تا متوسط هستند می توانند با دارو های خوراکی یا دارو های تزریقی غیر انسولینی در کنار تغییرات در سبک زندگی، تغذیه، کنترل وزن و ورزش منظم، بیماری خود را تحت کنترل بگیرند. اما پزشک ممکن است برای یک بیمار که علائم شدید دیابت نوع دوم را دارد یا دچار عوارض دیگری نیز هست، انسولین تجویز کند.

همچنین زمانی که ترکیبی از دارو های غیرانسولینی دیگر برای کنترل قند خون بیمار پاسخگو و کافی نیستند، انسولین تجویز می گردد.

دارو های خوراکی

برای افراد مبتلا به دیابت نوع دوم، طیف وسیعی از دارو های غیرانسولینی وجود دارد و هر ساله، دارو های جدیدی نیز وارد بازار می شوند. بعضی از متداول ترین دارو های خوراکی شامل موارد زیر می شوند:

متفورمین

پزشکان معمولا برای بیماران دیابت نوع دوم، ابتدا متفورمین (گلوکوفاژ) تجویز می نمایند. متفورمین با کاهش مقدار قندی که کبد فراوری می نماید و بهبود نحوه استفاده بدن از قند، به کنترل قند خون یاری می نماید. متفورمین به سه صورت موجود است:

قرص:

بیمار معمولا دو تا سه عدد قرص در روز همراه با غذا مصرف می نماید.

قرص پیوسته رهش:

این قرص ها عوارض گوارشی کمتری دارند و بیمار معمولا یک عدد قرص در روز همراه با شام مصرف می نماید.

مایع و محلول:

بیمار معمولا این نوع متفورمین را روزی یک تا دوبار همراه با غذا مصرف می نماید.

معمولا در ابتدا پزشک، دوز پایینی از متفورمین را تجویز می نماید. بسته به میزان واکنش سطح قند خون بیمار به دارو، پزشک ممکن است به طور تدریجی، دوز دارو را افزایش بدهد. در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است ترکیبی از متفورمین و سایر دارو های دیابت را تجویز نماید که می تواند شامل انسولین نیز بگردد. اگر متفورمین یا هر داروی دیگری مصرف می کنید، به دقت طبق دستور پزشک عمل کنید.

مصرف الکل در بیماری که متفورمین مصرف می نماید می تواند عوارض جانبی جدی مانند هیپوگلیسمی و اسیدوز لاکتیک به جا بگذارد که عوارضی بسیار خطرناک هستند. هیپوگلیسمی زمانی است که سطح قند خون فرد بسیار پایین می آید و می تواند علائمی مانند سرگیجه، اختلال حواس، خستگی، گرسنگی و اضطراب ایجاد کند.

هیپوگلیسمی شدید، خطرناک بوده و احتیاج به اقدام فوری پزشکی دارد. عوارض جانبی متفورمین شامل حالت تهوع، استفراغ، اسهال، معده درد، کاهش اشتها، بثورات پوستی، نفخ، مزه فلز مانند در دهان، سر درد، آبریزش بینی و درد عضلانی می گردد. اگر عوارض جانبی متفورمین در بیمار بسیار شدید باشند، احتمالا مصرف این دارو به طور موقت، قطع خواهد شد.

مهار نماینده سدیم گلوکز کوترانسپورتر 2 (SGLT2)

مهارنماینده های SGLT2 گروهی نسبتا جدید از دارو های خوراکی برای دیابت نوع دوم هستند. این دارو ها با افزایش مقدار قندی که کلیه ها از خون جذب نموده و با ادرار دفع می نمایند، اثر خود را می گذارند. این فرایند باعث می گردد سطح قند خون بیمار پایین بیاید. زمانی که متفورمین به تنهایی نمی تواند سطح قند خون را پایین بیاورد، پزشکان معمولا مهار نماینده های SGLT2 را در ترکیب با متفورمین تجویز می نمایند. اما یک پزشک ممکن است مهارنماینده SGLT2 را به تنهایی نیز تجویز کند، خصوصا اگر بیمار نتواند متفورمین مصرف کند.

مهارنماینده SGLT2 معمولا یک بار در روز مصرف می گردد. دارو هایی از این گروه که در دسترس اند شامل موارد زیر می شوند:

  • کاناگلیفلوزین (Invokana)
  • داپاگلیفلوزین (Forxiga)
  • امپاگلیفلوزین (Jardiance)

مهارنماینده های SGLT2 به دلیل اثری که بر کلیه ها می گذارند، احتمال ابتلا به عفونت های مجاری ادراری و تناسلی را افزایش می دهند. پزشکان برای افرادی که بیماری کلیوی دارند، این دسته از دارو ها را تجویز نمی نمایند.

مهارنماینده های دی پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP)

مهار نماینده های DPP-4، طبقه ای جدید از دارو ها برای دیابت نوع دوم هستند. این داروها، فراوری انسولین در بدن را افزایش داده و از مقدار قندی که کبد وارد جریان خون می نماید می کاهند. این تاثیرات دارویی یاری می نمایند، سطح قند خون فرد پایین بیاید. پزشکان معمولا مهارنماینده های DPP-4 را زمانی که متفورمین به تنهایی نمی تواند قند خون را به میزان لازم پایین بیاورد، در ترکیب با متفورمین تجویز می نمایند. تحت شرایطی خاص، پزشک ممکن است مهار نماینده DPP-4 را به تنهایی به عنوان خط اول درمان برای دیابت نوع دوم تجویز نماید.

پزشکان این دسته از دارو ها را معمولا برای افرادی که دچار بیماری مزمن کلیوی هستند، سن بالایی دارند و از نژاد آفریقایی - آمریکایی هستند تجویز می نمایند. مهار نماینده DPP-4 معمولا یک بار در روز مصرف می گردد. دارو های در دسترس از این طبقه دارویی شامل موارد زیر می شوند:

  • آلوگلیپین (Nesina)
  • لیناگلیپین (Tradjenta)
  • ساکساگلیپین (Onglyza)
  • سیتاگلیپین (Januvia)

مهار نماینده های آلفا گلوکوزیداز (AGIs)

AGI ها با کُند کردن گوارش و کاهش جذب قند در جریان خون، اثر خود را می گذارند. بیمار معمولا داروی AGI را سه بار در روز بعد از آغاز غذا مصرف می نماید. AGI های موجود در بازار شامل آکاربوز (Glucobay, Precose) و میگلیتول (Glyset) می شوند. پزشکان معمولا این دارو ها را در ترکیب با سایر دارو های دیابت مانند متفورمین تجویز می نمایند. عوارض جانبی AGI ها می تواند شامل اسهال، ناراحتی معده و گاستریت بگردد.

دارو های تحریک نماینده ترشح انسولین

این دارو های خوراکی سبب می شوند لوزالمعده، انسولین بیشتری فراوری کند و در نتیجه به تنظیم قند خون یاری گردد. دارو های تحریک نماینده ترشح انسولین، دو نوع اصلی دارند:

  • دارو هایی که در دسته سولفونیل اوره قرار می گیرند، مانند گلی مپراید، گلی پیزاید، گلی بوراید، کلرپروپامید، تولبوتامید و تولازامید.
  • دارو هایی که در دسته مگلی تیناید قرار می گیرند، مانند رپاگلیناید و ناتگلیناید.

سولفونیل اوره ها معمولا یک یا دو بار در روز و مگلی تیناید ها دو تا چهار بار در روز همراه غذا مصرف می شوند. پزشکان معمولا داور های تحریک نماینده ترشح انسولین را در ترکیب با سایر دارو های دیابت مانند متفورمین تجویز می نمایند. این دارو ها ممکن است خطر هیپوگلیسمی را در بیمار افزایش داده و سبب افزایش وزن شوند.

تیازولیدین دیون ها (TZDs)

TZD ها گاهی دارو های گلیتازون نیز نامیده می شوند. این داروها، حساسیت بدن به انسولین را افزایش می دهند و در نتیجه این هورمون می تواند سطح قند خون را به طور موثرتری تنظیم کند. پزشکان معمولا زمانی TZD ها را تجویز می نمایند که سایر درمان های خط اول، مانند متفورمین، تاثیر لازم را نگذارد. TZD ها، قرص های خوراکی هستند و بیمار معمولا یک یا دو بار در روز آن ها را به تنهایی یا همراه با غذا مصرف می نماید. مصرف این دارو ها هر روز سر ساعت معین، اهمیت زیادی دارد.

TZD های موجود شامل روزیگلیتازون (Avandia) و پیوگلیتازون (Actos) می شوند. بعضی از دارو ها شامل ترکیبی از TZD و یک داروی دیگر از دیابت می شوند، مانند یکی از دارو های دسته سولفونیل اوره یا متفورمین. عوارض جانبی TZD ها شامل موارد زیر می شوند:

  • احتباس آب در بدن که منجر به تورم می گردد.
  • افزایش وزن
  • مسائل بینایی
  • واکنش های پوستی
  • عفونت های سینه

در سال های اخیر، به دلیل نگرانی هایی که بابت افزایش ریسک نارسایی قلبی و سرطان مثانه با مصرف دارو های TZD وجود دارد، پزشکان تمایل کمتری به تجویز این دارو ها دارند.

دارو های تزریقی

به غیر از انسلوین، خیلی دیگر از دارو های مربوط به دیابت نوع دوم نیز به صورت تزریقی موجودند، از جمله آگونیست های GLP-1.

آگونیست های پپتید شبیه به گلوکاگون-1 (GLP-1)

آگونیست های GLP-1 با افزایش فراوری انسولین در بدن و کاهش مقدار قند فراوری شده توسط کبد در جریان خون، اثر خود را می گذارند. این اثرات دارویی به کاهش سطح قند خون و کاهش اشتها یاری نموده و اگر همراه با تغییرات غذایی و ورزش باشند، برای کاهش وزن نیز مفید خواهند بود.

پزشکان معمولا آگونیست های GLP-1 را زمانی که متفورمین به تنهایی نمی تواند سطح قند خون را به خوبی کنترل کند، همراه با متفورمین تجویز می نمایند. اگر بیماری نتواند متفورمین مصرف کند، یک آگونیست GLP-1 معمولا انتخاب بعدی خواهد بود. این دارو ها می توانند توسط خود بیمار تزریق شده و انواع مختلفی از آن در دسترس اند. تعداد دفعات تزریق، بستگی به دارو دارد. مثلا:

  • لیراگلوتاید (Victoza) روزی یک بار تزریق
  • اگزناتاید (Byetta) دو بار تزریق در روز
  • اگزناتاید پیوسته رهش (Bydureon) یک بار تزریق در هفته (به شکل قلم)
  • البی گلوتاید (Tanzum) یک بار تزریق در هفته
  • دولاگلوتاید (Trulicity) یک بار تزریق در هفته

فرد با آغاز استفاده از یک آگونیست GLP- 1 ممکن است دچار حالت تهوع و ناراحتی معده گردد، اما این عوارض معمولا گذرا هستند. احتمال اینکه این دسته از دارو ها سبب هیپوگلیسمی شوند بسیار پایین است. عوارض جانبی آگونیست های GLP-1 شامل موارد زیر می شوند:

  • حالت تهوع
  • اسهال
  • استفراغ
  • سر درد
  • ناراحتی معده
  • از دست دادن اشتها

آنالوگ های آمیلین

آنالوگ های آمیلین با کُند کردن گوارش و کاهش مقدار قند فراوری شده توسط کبد در جریان خون، اثر خود را می گذارند. این فرایند تاثیر یاری می نماید سطح قند خون بعد از خورن غذا، خیلی بالا نرود. آنالوگ های آمیلین باعث احساس سیری برای مدت طولانی تری هم می شوند که می تواند یاریی به کاهش وزن باشد.

بیمار باید آنالوگ آمیلین را پیش از غذا تزریق کند. یکی از انواع این داروها، پراملین تاید (Symlin) است. پزشکان معمولا این دارو را همراه با درمان با انسولین تجویز می نمایند. بعضی از افراد با آغاز استفاده از آنالوگ های آمیلین، دچار حالت تهوع و استفراغ می شوند، اما این عوارض جانبی عموما به مرور زمان برطرف می شوند.

چه زمانی انسولین، تنها گزینه درمانی برای دیابت است؟

انسولین، گزینه درمانی توصیه شده برای دیابت نوع اول است، اما برای دیابت نوع دوم، آخرین خط درمان محسوب می گردد. افرادی که دچار دیابت نوع دوم هستند، زمانی از انسولین استفاده می نمایند که سایر راه حل های درمانی برای کنترل قند خون جواب نداده اند. افراد دچار دیابت نوع دوم معمولا چند داروی غیر انسولینی را امتحان می نمایند و اگر این دارو ها تاثیرگذار نبودند، پزشک انسولین را تجویز خواهد نمود، اما به طور کلی انتخاب درمان بستگی به شدت بیماری دیابت دارد.

درمان های طبیعی برای دیابت نوع دوم

دیابت نوع دوم نتیجه تحرک نداشتن، زیاد غذای ناسالم خوردن، استرس، کمبود خواب، سموم و ژنتیک است. خیلی وقت ها بیماران دچار دیابت نوع دوم، علاوه بر درمان های رایج دارویی، به دنبال راه حل های طبیعی برای یاری به کنترل بیماری خود می فرایند. درمان های طبیعی و استفاده از غذا به عنوان دارو، راهی بسیار عالی برای تکمیل درمان دارویی دیابت است. اما اگر بدون آگاهی و هدایت مناسب از گیاهان و مکمل های دارویی بهره ببرید، ممکن است دچار افت قند خون یا هیپوگلیسمی شوید. توصیه می کنیم هیچ درمان و داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشک تان استفاده نکنید.

سرکه سیب

اصلی ترین ترکیب موجود در سرکه سیب، اسید استیک است که گفته می گردد عامل بسیاری از فواید آن می باشد. شواهد علمی زیادی وجود دارند که نشان می دهند مصرف دو قاشق غذاخوری سرکه سیب پیش از خواب می تواند قند خون ناشتا را پایین بیاورد. در ضمن اگر یک تا دو قاشق غذاخوری سرکه سیب همراه غذای تان مصرف کنید، از حجم گلیسمیک غذای پُرکربوهیدراتی که می خورید کم می گردد.

فیبر

خوردن فیبر، از غلظت قند خون و انسولین کم می نماید. مقدار فیبر توصیه شده چیزی حدود 30 گرم در روز است، اما بیشتر افراد خیلی کمتر از این اندازه فیبر مصرف می نمایند. هر چند شما می توانید از مکمل فیبر بهره ببرید، اما بهترین راه مصرف فیبر به میزان کافی این است که سبزیجات بخورید. جو، یک غله پُرفیبر و پُرپروتئین است که تحقیقات زیادی، نقش آن را در یاری به بهبود قند خون ثابت نموده اند.

کروم

کمبود کروم باعث اختلال در متابولیسم گلوکز می گردد. شواهد نشان می دهند کروم برای کاهش قند خون و سطح A1c مفید است. اگر بیماری کلیوی دارید در مصرف مکمل کروم احتیاط کنید.

زینک

افرادی که دیابت دارند معمولا دچار کمبود زینک هستند. مطالعات نشان می دهند مصرف مکمل زینک می تواند قند خون و A1c را کاهش بدهد، مانند آنتی اکسیدان عمل بکند، قند خون را پایین بیاورد و حتی بعضی از عوارض مرتبط با دیابت را برطرف کند. دوز بالای زینک می تواند جذب سایر املاح مانند مس را کاهش بدهد، بنابراین در خصوص میزان دوز مناسب باید با پزشک تان مشورت کنید.

دارچین

دارچین می تواند قند خون و کلسترول را پایین بیاورد.

شنبلیله

تخم شنبلیله قرنهاست که به عنوان ادویه ای برای غذا استفاده می گردد و بابت خواصی که دارد معروف است از جمله کاهش کلسترول و hba1c (هموگلوبین ای وان سی).

جینسنگ

آزمایشات نشان داده اند گیاه جینسنگ می تواند با افزایش حساسیت به انسولین در بدن، قند خون و گلوکز ناشتا را به میزان قابل توجهی کنترل کند.

منبع: برترین ها
انتشار: 26 دی 1398 بروزرسانی: 26 آبان 1399 گردآورنده: batask.ir شناسه مطلب: 1026

به "درمان دیابت نوع دوم با دارو های غیرانسولینی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "درمان دیابت نوع دوم با دارو های غیرانسولینی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید