بازگشت از بلغارستان با دست خالی - باتسک

به گزارش خبرنگاران ، محسن آجرلو - کار والیبال در رقابت های قهرمانی جهان با چهار برد و چهار باخت و عنوان سیزدهمی به خاتمه رسید. نتیجه ای که باب میل هیچ کدام از طرفداران و اهالی این رشته نیست و همه انتظار بیشتری از تیم کولاکوویچ داشتند. با این حال تیم ایران که در دوره گذشته در لهستان به عنوان ششمی رسیده بود، این بار نتوانست به جمع این تیم ها اضافه گردد و در نهایت با بده بندی که فدراسیون جهانی انجام می دهد، با سه تیم دیگر به عنوان مشترک سیزدهمی دست رسید.

شاگردان کولاکوویچ پیش از رقابت های قهرمانی جهان، رقابت های سطح پایین بازی های آسیایی را در حضور تیم دوم چین و ژاپن سپری کردند و پس از آن هم با سه شکست در تورنمنت چهار جانبه اسلوونی راهی بلغارستان شدند. با این حال بر خلاف اغلب مواقع تیم ایران شروع خوبی در رقابت های جهانی داشت و با توجه به قرعه نسبتا خوبی که داشت، با چهار پیروزی برابر پورتوریکو، بلغارستان، فنلاند و کوبا و البته شکست به لهستان، به عنوان تیم دوم گروه خود راهی مرحله دوم شد. با آن شرایط خیلی ها امیدوار بودند که تیم ایران با توجه به شرایط بسیار خوبی که از لحاظ قرعه نصیبش گردیده بود، بتواند با کسب دو پیروزی، به عنوان بهترین تیم دوم راهی مرحله سوم گردد. اتفاقی که نیفتاد و ایران در مرحله دوم به سادگی به بلغارستانی که شکستش داده بود باخت و زورش به کانادا هم نرسید. یکشنبه شب تیم دوم آمریکا هم به سادگی ایران را شکست داد تا آن چیزی که والیبال دوستان از این رقابت ها در خاطرشان ثبت شد، همین سه باخت تلخ و پشت سر هم باشد.

انتظار از تیم ایران چه بود؟

1- قدرت عجیب و شرایط بسیار خوب قدرت های والیبال جهان در این رقابت ها و آمادگی بسیار خوبشان نکته ای است که نمی گردد به سادگی از کنارشان گذشت. تیم هایی نظیر آمریکا، صربستان، ایتالیا و حتی روسیه که شرایط بسیار خوبی دارند و در کنار آن ها برزیل و لهستان هم جزو بهترین تیم ها هستند. آنالیز منطقی شاید نتواند تیم ایران را بجای یکی از این شش تیم در بین بهترین ها قرار دهد اما تیم هایی نظیر روسیه و لهستان و حتی برزیل اینطور نشان دادند که شکست ناپذیر نیستند و می گردد شکستشان داد.

2- فرض را بر این بگیریم که قدرت تیم ایران در حدی نبود که بتواند به جمع شش تیم برتر برسد. آیا نمی توانست در گروه خودش دوم و حتی سوم گردد؟ سه باخت پشت سر هم در مرحله دوم را با هیچ منطقی نمی توان توجیه کرد.

3- نکته دیگر در انتظاری که از تیم ایران وجود داشت، قرعه شاگردان کولاکوویچ در هر دو مرحله اول و دوم بود. قرعه ای که به لطف همگروه بودن با بلغارستان نصیب مان شد اما نتوانستیم از آن استفاده کنیم. تیم ایران در مرحله اول در گروهی قرار داشت که تا حدودی شبیه به گروه ایتالیا بود و البته بسیار خوب و ساده. در مرحله دوم اما بدون شک بهترین گروه را در اختیار داشت و به راحتی می توانست در شرایطی نا برابر با تیم های دیگر، با دو برد برابر تیم های بلغارستان و کانادا راهی مرحله نهایی گردد. اتفاقی که نیفتاد و کولاکوویچ نتوانست از تیمی که در اختیار داشت به خوبی استفاده و آن را مدیریت کند.

آورده رقابت های چه بود؟

قبل از این که به این سوال پاسخ دهیم، بهتر است ببینیم در حالت کلی از رقابت هایی که چهارسال یکبار انجام می گردد، چه انتظاری می گردد داشت؟ آیا جز این است که تمام کشورها در رقابت های جهانی و المپیک تنها به دنبال نتیجه هستند؟ آیا ما باید هدف دیگری می داشتیم و داشتیم؟

اگر مبنا نتیجه باشد به طور قطع با دستی خالی تر از همیشه از رقابت های جهانی باز گشتیم. نتیجه ای که بدست آمده به هیچ وجه قابل قبول و بر طبق انتظارات نیست.

جوان گرایی نتیجه حضور در قهرمانی جهان؟

سرمربی تیم ملی اما گویا نظر دیگری دارد و فکر می نماید از رقابت هایی به این مهمی می گردد انتظار نتایج دیگری داشت. او در مصاحبه اش به ورود جوان ها به ترکیب تیم ملی اشاره می نماید و آن را اتفاق بزرگی می داند که خیلی ها فکرش را هم نمی نموده اند.

ارزشمندی این کار و جسارت کولا بر کسی پوشیده نیست اما دیگر به درد شوآف کردن در چنین موقعی نمی خورد. شاید پس از لیگ ملت ها وقت خوبی برای چنین کاری بود اما حالا نه! حالا باید پاسخ داد چرا در کنار زمین می ایستاد و کواچ گونه به بازیکنان زل می زد تا آنتیگا و دیگران بازی را برای تیم شان در بیاورند.

حالا هم که آقای مربی به کشورش می رود تا آب ها از آسیاب بیفتد و البته مزه دهان فدراسیون را برای ادامه همکاری بچشد. همکاری که در این دو سال حاصل چندانی برای والیبال ایران نداشته و تنها کولاکوویچ را در سطح اول والیبال جهان نگهداشته است.

4،1